Algemene voorwaarden

Verkoopsvoorwaarden

Privacy Policy

Cookie policy

Home

Articles overview

Artikels

Foto's

Video's

Nieuws & Media

Spelersoverzicht

A-kern

Jong Cercle

Jeugdacademie_ploegen

Jeugd

Teams

Wedstrijdoverzicht

Wedstrijden

Klassement

Ticketing

Tickets & abonnementen

Veelgestelde vragen

Supportersfederatie

Supportersverenigingen

Evenementen

Supporters

Jeugdacademie

Voetbalschool

G-Ploeg

G-ploeg

SoccerLAB

Hospitality

Visibiliteit

Activaties

iXpole

Contact info

Contact

Business

Raad van Bestuur

Dagelijks Bestuur overzicht

Dagelijks management

Historiek

Info & Historiek

Stadion

Reglement van inwendige orde

Veiligheid

Community

Over Cercle

Pers & Media

Vacatures

Contactinfo

Nieuwsbrief

Footer

SHOT Nieuws

SHOT

Fans

Routes en bereikbaarheid

Routes & Bereikbaarheid

Toegankelijkheid

Parkeermogelijkheden

Rondleidingen

Naar het Jan Breydelstadion

Missie & Visie

Bestuur

Medewerkers

Project Gulden Kamer

Over Cercle Brugge

Contactinfo & openingsuren

Spelers

First team

G-Voetbal

Youth

Navigation

Sponsors

RETRO: In het kader van 125 jaar Cercle Brugge bieden wij u, een jaar lang, om de twee weken een retro-interview (ooit verschenen in SHOT) aan met een oud-speler.   
Deze 11e aflevering publiceerden we in **september 2006**.   Het betreft Franky Simon.  Universitair gevormd (doctor professor), kende slechts één ploeg, was een voorbeeldig kapitein en bekleedt plaats 11 in de rij van meest gespeelde wedstrijden bij Cercle.

#### ***“Van eerste naar eerste (via derde en tweede)”***         

*In het meinummer van Shot 2002, lezer, trof u een interview aan van Roger Simoens.  Zo begon het: “Een inleidende vraag, trouwe Cerclesupporter, gemakkelijker te beantwoorden dan welke examenvraag die je ooit voorgeschoteld kreeg: ‘Wie speelde het hoogste aantal wedstrijden in groen-zwarte Cercletrui: Simon, Simoen of Simoens?’  Even nagedacht?  Dan weet je het: met kilometers voorsprong valt Franky, dus Simon, die eer te beurt.  Jan(tje) Simoens verdedigde de Cerclekleuren alleen tijdens het seizoen 1980-81.  En Simoens, Roger, speelde vele wedstrijden bij de Cerclejeugd in die begeerde trui, maar zijn optreden in het eerste elftal bleef beperkt tot … één enkele beurt.  Daar moet meer over te vertellen zijn!” Neen, we zullen niet herhalen hoe het komt dat Simoens de eerste speler in de Belgische competitie was die tijdens hetzelfde seizoen bij twee eersteklasserelftallen uitkwam (Cercle en … Club!).  Deze herhaalde inleiding is alleen bedoeld als een oververdiend eerbetoon aan het Cerclemonument op wie we vandaag de schijnwerpers richten: onze FRANKY SIMON.*

![](https://storage.googleapis.com/cercle-images-archive/franky-1.JPG)*Franky in 2006*

**Shot:** Franky, ik heb je leren kennen op het Kloosterveld, het vroegere speel- en oefenveld van de Cerclejeugd.  Als een heel jonge poulain van trainer ‘Thuurtje’ Ruysschaert viel jij niet alleen op door je spelvaardigheid, maar ook door een niet alledaagse mate van voornaamheid.

**Franky:** Oh, je roept heel wat herinneringen bij me op. Het Kloosterveld!  Bestaat dat nog?  Mijn vader supporterde voor Cercle.  Ik was nog heel jong toen hij mij al meenam naar de matchen van Cercles eerste ploeg en zijn goeie vriend, Lucien Dhondt, zorgde ervoor dat ik al gauw naar het Kloosterveld mocht gaan trainen.  Wij woonden in Christus Koning, vader baatte een autocarbedrijf uit in Sint-Pieters, maar… hij stierf in juli 1955.

**Shot:** Om meteen je vraag te beantwoorden: neen, in het Kloosterveld wordt er al lang niet meer gevoetbald.  Het vroegere veld maakt nu deel uit van ‘Het Steentje’, is volgebouwd met sociale woningen.  Je hebt “Thuurtje” Ruysschaert al vernoemd; wellicht heb je er ook onder Marcel Pertry getraind?

**Franky:**  Jazeker.  Ze waren allebei goeie jeugdtrainers, maar er was toch een duidelijk verschil.  “Thuurtje” deed het op zijn manier, gezapig, gemoedelijk.  Marcel was een heel goeie trainer.  Er stak duidelijk al meer professionaliteit in.

**Shot:** Zijn er nogal wat jeugdspelertjes meegegroeid met jou tot in Cercles fanionelftal?

**Franky:** De enige die mij meteen voor ogen komt is Johan Allemeersch, met wie ik samen de overstap naar de eerste ploeg mocht maken.  Johan was een schitterende speler, uitzonderlijk technisch begaafd en vol voetbalintellect.  Jammer genoeg is zijn carrière wegens een zware kwetsuur, op het veld van Berchem opgelopen, zo kort geweest.

**Shot:** Cercle speelde in de eerste klasse van 1961 tot ’66.  Wanneer kwam jij in de eerste ploeg?  En hoe heb je dat beleefd – je was waarschijnlijk nog heel jong?

**Franky:** Mijn eerste competitiematch speelde ik in ’62-63.  Het resultaat mocht er zijn: 1-1 bij een zware verplaatsing naar Sint-Truiden.  We hadden een sterke ploeg.  Jules Bigot was onze trainer, en dat betekende: “Deur dicht!”  Een ijzersterke verdediging was Bigots eerste bekommernis, en dat was heel wat anders dan het ‘tik-tik-tak’-tourbillonvoetbal van zijn voorganger,  Delfour.  En hoe ik dat beleefd heb?  In één woord uitgedrukt: rustig… ‘k Was inderdaad nog geen twintig.  Maar ik had wel al meegespeeld in oefenmatchen.  Vooral echter: voetbal is voor mij nooit prioritair geweest.  Ik studeerde toen al aan de universiteit.  Ik voetbalde graag, en kon het als een hobby beleven. 

**Shot:** Ook een hobby kent hoogtes en laagtes…  ‘65-’66 werd een rouwjaar voor Cercle: degradatie van eerste naar derde!  Leuk zal dat wel niet geweest zijn?

**Franky:** Neen, dat was een grote ontgoocheling.  Niet zozeer dat we zakten – dat zat al een hele tijd duidelijk aan te komen – maar twee reeksen lager moeten gaan spelen voor iets waar we als spelers voor niks tussen zaten, dat was erg.  Nu, we zijn er weer bovenop gekomen!

![](https://storage.googleapis.com/cercle-images-archive/franky-2.jpg)**Shot:** Het jaar daarop was Cercle superfavoriet in derde, maar eindigde toch slechts op de vierde plaats.  Er werd al te weinig gescoord – slechts vier ploegen scoorden minder – maar Cercle slikte wel het laagste aantal tegendoelpunten.  Toeval?

**Franky:** Neen, na verdedigend ingestelde trainers als Bigot en Meuris was het geen toeval dat onze defensie nu onder Jules Van Dooren in de derde klasse zijn weerga niet had.  Trouwens, naast  Luc Sanders in de goal waren er verder kleppers rondom mij als John  Bogaert, Roger Verkeyn, Delphin Vanderhaeghen, Albert Antjon en  Jules Verriest, die dan juist vóór de verdediging speelde.  En daarnaast konden wij nog rekenen op ook technisch begaafde ‘werkers’ als Joris Bogaert en Eric Buyse.

**Shot:**  Eén jaar later lukte het wel: Cercle werd kampioen in derde, hoewel de slotwedstrijd-voor-de-titel tegen Aalst met 0-1 verloren werd.  Vond je niet dat er aan zo’n groenetafelpromotie een reukje was?

**Franky:** Als een organisatie als de Belgische Voetbalbond een eigen reglement heeft, dan moet ze zich daar uiteraard ook aan houden.  Had een administratieve fout zware gevolgen voor Aalst, dan maakte dat Cercles rekening niet uit.  Neen, daar heb ik geen last mee.  Dat de B.V.B. een eigen rechtspraak heeft, vind ik bedenkelijker en een mogelijke haard van conflicten in de toekomst.

**Shot:** Dat tweede jaar in derde was het eerste van vijf opeenvolgende jaren onder Urbain Braems.  Was Urbain de beste trainer die je ooit gehad hebt?

**Franky:** Of Urbain de beste was?  Trainers moet je bekijken binnen het tijdskader waarin die mensen trainer waren.  Iedere trainer heeft zijn eigen visie en capaciteiten.  Met de spelers die hij dan op een bepaald moment heeft, kan hij er op zijn manier proberen het beste van te maken.  Ja, Urbain had scholing achter de rug.  Hij was professioneel en competent.  Maar Bigot bijvoorbeeld was dat ook.  Bigot was hier de eerste die met de libero voor de dag kwam en hij paste strikte mandekking toe.  Zie je, het is moeilijk oordelen over een trainer.  Het is belangrijker dat hij “een goeie” is dan dat hij “de beste” zou zijn.  Trouwens, na Braems heb ik nog  Han Grijzenhout gehad, ook al een echte vakman.

**Shot:** Cercle begon schitterend in tweede, eindigde als vierde.  Dat was mede te danken aan drie nieuwkomers: Carlos Desteur, Geo Carvalho en Filip Lejour?  Was de meest begaafde ook de nuttigste speler?

**Franky:** Neen.  Ongetwijfeld had Filip Lejour het meeste talent.  Ongelooflijk wat die kon op het technische vlak!  Maar op het veld kende hij hoogten en laagten.  Veel heeft Cercle gehad aan Carvalho, die ook een uitstekende techniek had.  Eigenlijk was Geo een sluwe, bikkelharde speler.  Maar als ploegspeler was Carlos Desteur nóg nuttiger.  Over Carlos valt er veel goeds te vertellen.  Hij was een zeer verstandige speler, een complete speler, op wie je altijd kon rekenen.

**Shot:** Cercle bleef nog twee jaar langer in tweede.  Maar in ’70-71 was het zover: kampioen, en dus promotie naar eerste!  Hoe kon het ook anders: zulke transfers!  Hanon en Vuka waren aan hun tweede jaar toe, Ionescu en Tödebusch kenden meteen succes.

**Franky:** Ja, het zijn allemaal spelers die Cercle een meerwaarde gaven en van wie ik veel geleerd heb.  Hoewel ik het zelf eerder van mijn fysiek, van mijn positiespel  en van mijn kopbalsterkte moest hebben, kon ik bewondering opbrengen voor technisch begaafde spelers.  Niet alleen van medeveldspelers kun je leren, ook heel wat van doelmannen.  Als enige speler die heel het veld voor zich ziet, is de keeper de baas van de verdediging en hij kan je dan ook veel bijbrengen op het vlak van verdedigend positiespel.  Het is wederkerig: een goeie keeper, ook een Willy Mortier of een Zdenko Vukasovic, is dat voor een stuk dankzij de spelers die voor hem staan, en verdedigers presteren pas goed als de doelman daartoe bijdraagt.

**Shot:** Jij werd kapitein van het groen-zwarte schip.  Is het in de eerste plaats de taak van de kapitein om het schip richting te geven?

**Franky:** Oh, wellicht is het tegenwoordig belangrijker wie kapitein is dan vroeger, al is de trainer altijd de échte kapitein geweest, uiteraard.  Bij mij zal dat een kwestie van positie en leeftijd geweest zijn.  Tegenwoordig werken de trainers nogal wat technische schema’s uit, soms meerdere tijdens één match, en zo is het wel van belang dat een speler de instructies doorgeeft. Destijds was het eenvoudiger: als je goed overeenkwam, was iedereen een beetje kapitein. Bovendien, wat had  ik moeten bevelen aan Pierre Hanon of aan Fernand Goyvaerts?

**Shot:** Je vernoemt Fernand Goyvaerts.  Was Fernand niet zo een beetje hetzelfde type voetballer als Ionescu?  Vermoed ik terecht dat je meer genoten hebt van hem op de trainingen dan tijdens de matchen zelf?

**Franky:**  Ion en Fernand waren prima spelers, maar Fernand was toch anders dan Ion.  Hij zette zich meer in en ook kon hij nog meer dan Ion met flitsen voor gevaar zorgen.  Over trainingen met Fernand kan ik meespreken.  Niet alleen kon hij een en ander uit zijn mouw schudden wat geen ander kon, maar ik heb veel met hem apart getraind: man tegen man.  Een unieke leerschool was dat voor een verdediger!

> *“Cercle was een ‘geestige’ ploeg om bij te spelen”*

**Shot:** In ‘73 werd je gehuldigd wegens je 250e wedstrijd voor groen-zwart.  In “Cercle Brugge KSV 1899-1989” looft Roland Podevijn je “onvoorwaardelijke trouw”.  Je zult er wel nooit aan gedacht hebben naar een andere ploeg over te gaan?

**Franky:** Neen.  Ik speelde graag bij Cercle.  Cercle was een ‘geestige’ ploeg om bij te spelen.  En ik zei het al: voor mij was het voetbal ondergeschikt aan mijn studies.  Het ging er ook losser aan toe dan tegenwoordig.  Alleen naar het einde van mijn voetballoopbaan kwam er  een contract(je) bij te pas.  Voordien werden we alleen betaald naar gelang het aantal punten dat we behaalden. 

**Shot:** Jij kon rustig uitbollen, en in de voetballerij begon de commercialisering zich door te zetten? 

**Franky:** Dat klopt.  Han Grijzenhout had begrip voor mijn situatie en aanvaardde dat ik afbouwde.  Na ‘74-’75 legde ik er het bijltje helemaal bij neer om mij volledig op mijn doctoraatsthesis te concentreren.  Intussen begon ook het  voetballandschap zich inderdaad grondig te wijzigen.  ‘k Vraag me af waar het naartoe gaat in het voetbal.  Commercialisering en professionalisering maken de kloof tussen de ploegen en ook tussen verschillende landen onrustwekkend groot.  Het is merkwaardig dat voetbal nog zo populair blijft terwijl voorheen elitaire sporten meer en meer jongeren aantrokken.  In feite is de sport een heel interessant maatschappelijk fenomeen, dat als dusdanig nog veel te weinig bestudeerd is.

**Shot:** Heeft voetbal  je iets bijgebracht buiten het voetbal zelf?

**Franky:** Zeker.  Vooral wat betreft mensenkennis.  Je leert omgaan met andere mensen met wie je anders nooit in contact was gekomen, mensen van alle lagen van de samenleving. In feite kun je nauwelijks overschatten wat actieve sportbeoefening voor velen te betekenen heeft.  Je moet het op twee vlakken zien: individueel en maatschappelijk.  Individueel hebben heel wat  voetballers zich echt ontplooid dankzij het voetbal.  Daarbij denk ik niet zozeer aan de financiële kant van de zaak. Om wat sterk maar duidelijk uit te drukken wat ik bedoel: er zijn mensen die via het voetbal “goede manieren” hebben geleerd. En verder leer je doorbijten, trainen in weer en wind, nederlagen, kwetsuren en verwijdering uit de ploeg te boven komen.  Op het andere vlak, het maatschappelijke, is onze competitieve sportbeoefening weliswaar een neerslag van de bestaande verhoudingen, maar door je mensenkennis krijg je ook een sterke maatschappelijke weerbaarheid.

> *“Ik geloof in opvoeding en onderwijs. Trainers en afgevaardigden spelen een grote rol.”*

**Shot:** Ik weet, Franky, dat ik je terecht zou kunnen aanspreken als “Professor, Doctor”.  Kun je even duidelijk maken waar je professioneel staat?

**Franky:** Ik ben doctor in de geschiedenis, en geef aan de Gentse universiteit les in de faculteit Psychologie en Pedagogische Wetenschappen.  Gediplomeerden die lerarenopleiding volgen krijgen eveneens een cursus van mij.  Ik geloof in opvoeding en onderwijs.  Het is dan ook niet  te verwonderen  dat ik, op basis van persoonlijke ervaring, de opvoedende waarde van de sportbeoefening hoogschat.  Hierbij spelen trainers en afgevaardigden een grote rol.  Ze kunnen de opvoedende betekenis van hun omgang met jongeren nauwelijks overschatten.

**Shot:** Je bent ‘een jonge zestiger’, Franky.  Hoe kijk je aan tegen dat niet tegen te houden Vadertje Tijd?

**Franky:** Laat me eerst zeggen dat ik voortdurend met jonge mensen bezig ben, wat ik als een enorme rijkdom ervaar. Voortdurend verbaas ik me erover wat een ongelooflijk goeie jeugd wij alhier nog hebben.  Neen, hoor, niet iedereen heeft alleen oog voor financieel gewin.  Het is onvoorstelbaar hoezeer jongeren belangeloos tot veeleisende engagementen bereid zijn.  Vervolgens doe ik uiteraard ook intens aan wetenschappelijk onderzoek.  Word ik over enkele jaren 65, dan zal ik niet in een donker gat vallen: met wetenschappelijk onderzoek ga ik zeker nog door.

*De inleiding tot dit interview, lezer, is bedoeld als eerbetoon aan het Cerclemonument Franky Simon. Maar dat wist u al.  Allicht vindt u net als ikzelf dat héél het interview Franky tot eer strekt.  Niet alleen Franky zoals we hem kenden in wisselende groen-zwarte outfit, maar evenzeer Franky zoals hij intellectueel jonge mensen tot opvoeders vormt, verdient bijzondere waardering.  Niettemin, mocht u hem toevallig tegenkomen, dan spreekt u hem toch bij voorkeur niet als “Professor, Doctor” aan…*

**Teamloopbaan** ; 1954 tot 1980 aangesloten bij Cercle Brugge

![](https://storage.googleapis.com/cercle-images-archive/scherm-afbeelding-2024-09-11-om-11-43-01.png)(bron loopbaan & cijfergegevens: Cerclemuseum.be - Danny Cattoor)

(Georges Volckaert – actualisering Georges Debacker)

RETRO SHOT sprak met … Franky Simon