Algemene voorwaarden

Verkoopsvoorwaarden

Privacy Policy

Cookie policy

Home

Articles overview

Artikels

Foto's

Video's

Nieuws & Media

Spelersoverzicht

A-kern

Jong Cercle

Jeugdacademie_ploegen

Jeugd

Teams

Wedstrijdoverzicht

Wedstrijden

Klassement

Ticketing

Tickets & abonnementen

Supportersfederatie

Supportersverenigingen

Evenementen

Supporters

Jeugdacademie

Voetbalschool

G-Ploeg

G-ploeg

SoccerLAB

Hospitality

Visibiliteit

Activaties

iXpole

Contact info

Contact

Business

Raad van Bestuur

Dagelijks Bestuur overzicht

Dagelijks management

Historiek

Info & Historiek

Stadion

Reglement van inwendige orde

Veiligheid

Over Cercle

Pers & Media

Vacatures

Contactinfo

Nieuwsbrief

Footer

SHOT Nieuws

SHOT

Fans

Routes en bereikbaarheid

Routes & Bereikbaarheid

Parkeermogelijkheden

Rondleidingen

Naar het Jan Breydelstadion

Missie & Visie

Bestuur

Medewerkers

Community

Project Gulden Kamer

Over Cercle Brugge

Contactinfo & openingsuren

Veelgestelde vragen

Spelers

First team

G-Voetbal

Youth

Navigation

Sponsors

**RETRO: In het kader van 125 jaar Cercle Brugge bieden wij u, een jaar lang, zowat om de twee weken, een retro-interview aan (ooit verschenen in SHOT) met een oud-speler. Deze 18e aflevering publiceerden we in augustus 2004.  Paul Sanders speelde in de jaren ’80 zes seizoenen in de Groen-Zwarte aanval en scoorde 41 maal.  Zijn verhaal is tevens een mooie illustratie van het Cercle in de jaren ’80. Paul was één van de weinige oud-spelers op de nieuwjaarsreceptie van Cercle recent.  Ik ontmoette hem vorig jaar ook in de Oostendse luchthaven bij een vlucht naar Alicante waar hij (zijn vrouw dixit hem – en hij mag mee…) een appartement heeft aan de Costa Blanca. Onze vorige ontmoeting dateert van 2004 toen ik bij hem thuis de foto’s bij dit artikel nam.**

## **“Maak plezier, dan speel je goed”**

*“De moeilijkste opdracht van een trainer,” zo zegt Paul Sanders, “ligt op het psychologische vlak. Het is niet genoeg dat elf spelers tevreden en enthousiast aan een wedstrijd beginnen, een goede trainer zorgt voor een geest van vriendschap en samenwerking tussen dubbel zoveel individuen die zich geroepen weten om te laten zien wat ze kunnen.  Van elke vogel weet hij hoe hij gebekt is. Zo, bijvoorbeeld, mocht ik van Georges Leekens wel eens méér doen dan de meeste medespelers. ‘Maak jij maar plezier,’ zei hij ‘dan speel je goed.’  Zonder dat ik daarin overdreef, kon een grapje toch wel eens wat verder gaan dan bedoeld.” Dat Edi Krncevic daarover kan meespreken, leest u verder…*

**Shot:** Van 1982 tot ’88 heb je ononderbroken bij Cercle gespeeld, Paul. Zouden er nog ex- Cerclespelers zijn die tijdens diezelfde zes jaar het groen-zwarte shirt gedragen hebben?

**Paul:** Jawel. Nu komt zoiets eerder zelden voor, maar voor het arrest-Bosman wat dat geen uitzondering.  Even nadenken: Geertje Broeckaert , Wim Kooiman … Rudy Poorteman.

**Shot:** Dat waren stuk voor stuk heel andere voetballers dan jijzelf. Kun je ze even typeren?

**Paul:** Geert was een echte ploegspeler.  Heel gedisciplineerd.  Hij was snel, had een goede fysiek, was altijd in prima conditie.  Technisch stak hij niet boven de anderen uit, mankeerde misschien wat kracht, maar hij kon eerste klasse aan. Elke trainer had hem graag in zijn ploeg.  Rudy was wat beperkter, kan volgens zijn begaafdheid op een schone carrière terugblikken. Zijn kleinere gestalte werd gecompenseerd door zijn snelheid en dikwijls ook door grotere spelers in zijn buurt, Filip Schepens bijvoorbeeld. Hij gaf nooit op, je kon hem nooit ver van je lijf weghouden.  ‘k Zou niet graag tegen hem gespeeld hebben!  Wim had een moeizaam begin. Pas toen  Houwaert hem als libero uitspeelde, groeide hij uit tot de flegmatieke, rustige, kopbalsterke centrale verdediger, waar uiteindelijk ook Anderlecht niet naast kon kijken…

Geert, Rudy, Wim, alledrie waren het ‘ploegspelers’, spelers die niet voor zichzelf spelen maar voor de ploeg. Doorgaans zijn dat dan ook spelers die meerdere jaren bij dezelfde ploeg blijven omdat ze zich goed voelen in de groep.

**Shot:** Ook één van de nieuwe gezichten in ’82 was André Raes.  Hij bleef vijf jaar, vertrok dus een jaar vroeger dan jij. Als ik je nu één voorbeeld zou vragen van een voetballer die geen ploegspeler was, zou het dan André Raes kunnen zijn?

**Paul:**  Zeker niet!  Buiten het voetbalgebeuren getuigde André misschien van weinig ploeggeest, maar op het veld speelde hij altijd in functie van de ploeg. Kreeg hij een opdracht, moest hij bijvoorbeeld van Leekens op een welbepaalde tegenstander spelen, dan voerde hij die opdracht consequent uit. In feite kon ik ‘wreed goed’ met André opschieten!

Neen, Raes was niet één van die spelers die zich alleen maar volop inzette bij een topmatch, als de tribune vol zat of als er tv was. Krncevic en Bernard Verheecke, bijvoorbeeld, hadden het er in dat opzicht moeilijker mee.

![](https://a.storyblok.com/f/204125/1280x1600/b2568aef9e/p-sanders1.JPG)

**Shot:** Je hebt méér dan zes jaar gevoetbald, Paul?

**Paul:** Wat je me vraagt! Voordat ik bij Cercle kwam, had ik al drie jaar bij Eernegem en zes jaar bij Harelbeke achter de rug. Na Cercle volgden eerst nog twee jaar bij Oostende, en ik hing de schoenen niet aan de haak voordat ik een volle twintig jaar gevoetbald had.

**Shot:** Welke goeie wind waaide jou bij Cercle binnen?

**Paul:** Na jaren bij Harelbeke in de spits te hebben gestaan,  wilde ik naar eerste klasse.

‘k Had op een bepaald moment een overeenkomst met Gent, maar de ploegen kwamen niet overeen over de transferprijs. Toen Harelbeke na mijn zesde jaar de promotie miste, klopte Cercle aan de deur.  Mijn basiswedde was er lager dan bij de Ratten, maar ik kon Cercle combineren met een parttime job als leraar L.0. in het onderwijs, zodat ik toehapte.

**Shot:** Han Grijzenhout was je eerste trainer bij groen-zwart. ‘k Vroeg hem in een vorig interview of hij streng was of eerder een vaderfiguur.  Hoe kwam hij bij jou over?

**Paul:** Streng. ‘k Herinner me goed hoe het muisstil werd toen hij voor het eerst de kleedkamer binnenkwam.  En ook later moest hij niet veel zeggen om het stil te houden.  Maar, pas op, ‘k heb niets tegen strengheid, hoor.  Discipline moet er zijn.  En ’t schijnt dat hij voordien nog veel strenger was, maar mettertijd toch wat gemoedelijker.

**Shot:** Tegen mij sprak hij in dezelfde zin, tijdens het interview.  Dat eerste seizoen van jou, ’82-‘83, verliep bijzonder grillig: 3 punten na 9 matchen, 17 punten tijdens een periode van 12 matchen, en naar het einde toe ging het weer bergaf.  Maar voor jou was er een extra reden om tevreden te zijn over je debuutseizoen bij Cercle.  Heb je er enig idee van wat ik bedoel?

**Paul:** Wellicht dat ik op het einde van het seizoen de “Gouden Schoen” van d’Echte kreeg?

Ja, dat gaf mij een goed gevoel. Het was voor mij een bevestiging dat ik eerste klasse aankon.

**Shot:** Ja, daar was het mij om te doen. Maar, aan de andere kant, hét probleem van Cercle had je niet echt weten op te lossen.  Toen jij kwam, was Sören Skov juist vertrokken, en scoren bleek o zo moeilijk voor Cercle.  Trouwens, tijdens het seizoen werden een IJslander en een Fin aangetrokken, en de ommekeer ten goede is zeker gedeeltelijk aan hen te danken.

**Paul:** Ragnar Margeirsson viel niet echt mee, maar de Fin Kari Ukkonen was een groot talent.  Voelde hij zich goed in zijn vel, dan speelde hij schitterend.  Hij had een goede, verre pass in de voeten – zowel rechts als links.  Hij was echter nogal timide, kon niet te best tegen druk, had het karakter niet om door te bijten als het niet vlotte.  Het verwondert mij niet dat hij tenslotte niet heeft kunnen waarmaken wat hij eigenlijk had aangekund.

**Shot:**  Halfweg je tweede seizoen, ’83-’84,  stond Cercle halfweg de competitie warempel vierde.  Maar dan volgde het hellend vlak van Ronquières. Was dat te wijten aan het “geval Houwaert”?

**Paul:** Ja, in januari was het al geweten dat hij na dit seizoen wellicht naar Club zou overgaan.

Overigens, Henk is een goeie trainer zolang als er resultaten zijn, maar begint het tegen te vallen, dan straalt hij niet de kracht uit die een team ertoe aanzet om zichzelf te overtreffen.

## “Elke trainer heeft zijn eigen werkpatroon.”

**Shot:** Je begon je derde Cerclejaar met Georges Leekens als nieuwbakken trainer.  Voor jou was hij al je vierde Cercletrainer, want naar het einde van het vorige seizoen toe had Bram Van Kerkhof Houwaert vervangen.  Is het een voor- of een nadeel als je zoveel trainers moet verteren?

**Paul:** Eerder een voordeel. Elke trainer heeft een eigen werkpatroon, een eigen wijze van werken met zijn spelers. Ook als hij voor variatie zorgt, blijft het grondpatroon domineren.  Op het fysieke vlak zijn de meeste trainers aan elkaar gewaagd, op tactisch vlak is de een meer bedreven dan de andere, maar vooral psychologisch verschillen ze van elkaar. En dat laatste is belangrijker dan men doorgaans denkt. ‘k Heb bij Cercle goede trainers gehad – op één uitzondering na: René Taelman – doch als ik één trainer heb gehad die op psychologisch gebied boven de andere uitstak, dan was het geen Cercletrainer, maar Raoul Peeters.

**Shot:** Ook nu was scoren hét probleem.  Halfweg het seizoen kwam echter uit de Duitse competitie een Australische witte merel aangevlogen – geen kangoeroe, want bij mijn weten vliegt zo’n buidelbeest niet: Edi Krncevic.

**Paul:** Al duurde het wel even vooraleer hij zich ontpopte, Krncevic was een zegen voor Cercle, en voor mij in het bijzonder.  Dirk Beheydt was naar Harelbeke vertrokken en nu had ik weer een grote spits naast me, een targetman, iemand die heer en meester was over hoge ballen.

**Shot:** Zoals je zegt, eerder een targetman dan een goalgetter?

**Paul:** Inderdaad. Een echte goalgetter is ànders.  Met een neus voor goals dweilt hij de 16 meter af voor het doel van de tegenstander.  Jantje Simoen was zo iemand, en Erwin Vandenbergh.  Krncevic niet, daartoe werkte hij te veel, legde hij te veel afstand af.  Hij gaf niet eens de vrijschoppen of de penalty’s, wat een gedreven goalgetter wel doet.  Echte goalgetters zijn uitzonderingen, en gezien de huidige spelontwikkeling vind je ze tegenwoordig nog minder dan in mijn tijd.  Een anekdote gewenst?  Mij is het bij Cercle zelfs overkomen dat ik - als spits! - een penalty voor de tegenpartij veroorzaakte…

**Shot:**  We praten al een tijdje over ’84-’85, maar over dit jaar is er eigenlijk toch maar één iets dat ter sprake moet komen?

**Paul:**  De bekerwinst!  Prachtig!  Voor onze ploeg en voor heel de Cerclefamilie was het een uniek ervaren.  Toch was het geen onverdeeld hoogtepunt voor mij. Ik was weken voordien gekwetst, speelde niet te best – ‘k speelde nooit op niveau als ik voordien niet regelmatig gespeeld en getraind had.  Een twintigtal minuten voor affluiten werd ik trouwens vervangen.

Weet je wat wellicht geen toeval is?  Kijk even naar de ploegfoto van de bekerwinnaars: je zult zien dat het allemaal spelers waren die verschillende seizoenen bij Cercle actief waren.

**Shot:** Het jaar daarop was er alvast één nieuwe speler die voor Cercle een ware versterking was.  Wordt er tegenwoordig wel eens geklaagd dat groen-zwart geen spelverdeler, geen patron, geen ruggengraat heeft op het middenveld, in ’85-’86 was dat zeker geen probleem.

**Paul:** Ja, je zou het niet meteen verwachten van een Joegoslaaf, maar Zoran Bojovic was er een die zich in ’t zweet liep, een gedreven werker. Geert Broeckaert en Jef Van Thournout, bijvoorbeeld, waren ook werkers, maar niet echt ‘patrons’.  Zoran liep, kon de bal bijhouden, kon passen op het juiste moment, had zoveel persoonlijkheid dat hij ook anderen tot meer inzet aanzette.

![](https://a.storyblok.com/f/204125/1600x1280/e0c79a9369/p-sanders2.JPG)

> "Alles staat of valt met het middenveld? Daar kan ik niet helemaal mee akkoord gaan"

**Shot:** En alles staat of valt met het middenveld.  Zo zegt men toch?

**Paul:**  Hm, daar kan ik niet helemaal akkoord mee gaan.  Falen de aanvallers of de verdedigers, dan brengt een ploeg er ook niets van terecht. Natuurlijk is het een goeie zaak als het middenveld sterk presteert, maar zijn er geen fatale individuele fouten – van de keeper bijvoorbeeld – dan is het tenslotte als ploeg dat je wint of verliest.   

**Shot:** In de loop van hetzelfde seizoen kwam niemand minder dan Bwalya Kalusha Cercle versterken.  Was hij de meest begaafde speler met wie je ooit samenspeelde?

**Paul:** Kalusha was fantastisch, maar er moest wel één voorwaarde vervuld worden: hij moest zich boven zijn medespelers verheven voelen.  Een actie inzetten, een dribbel, een pass of een shot: alles lukte hem als zijn medespelers naar hem opkeken.  Bij PSV voelde hij zichzelf één van gelijken, en al speelden zij Europees kampioen, Kalusha was Kalusha niet meer.

De uitstraling die van hem uitging bij Cercle, ontbrak een en al.  Of hij de meest begaafde medespeler was die ik ooit heb gekend?  Misschien wel was dat … Franco Pirelli!  Wat die  kon!  Maar voor Franco was een bal door de benen van een verdediger toetsen belangrijker  dan het scoren van een goal…

**Shot:** Na Kalusha kwam Musonda, maar toen jij je laatste Cercleseizoen begon, vertrok  Charly naar Anderlecht.  Weinig supporters juichten die overgang toe.  Integendeel!

**Paul:** Sportief gezien was het een opdoffer voor Cercle, maar in de voetballerij moet je ook realistisch zijn.  Cercle is bekend als een financieel gezonde ploeg, en wij, spelers, hebben nooit op onze centen moeten wachten.  Het geld moet toch van ergens komen…

## “Wat wij verdienden, dat ‘verdienden’ we werkelijk”

**Shot:** Vermoedelijk heb je zo ongeveer evenveel verdiend als een David Beckham of een Mbo Mpenza?

**Paul:** Ja, dat zal wel!  Maar, oprecht hoor, ik ben niet jaloers van die grootverdieners.  Hoe kun je nu nog als een normale mens leven als er elke week een miljoen frank binnenwaait? Wat heeft er nog waarde voor zo iemand?  Kijk, wat wij verdienden, dat ‘verdienden’ we werkelijk. Als je weet wat wij ervoor moesten doen, wat wij ervoor moesten laten, dan kun je alleen maar zeggen dat we er recht op hadden.  Mijn broer Koen speelde elf jaar bij K.V. Mechelen.  Hij kon zijn huis kopen en een beetje opzij leggen. Maar … hij is facteur, staat ’s morgens om vier uur op om te gaan werken. Hoe zou je nu gelukkiger kunnen zijn als je zo ver van het gewone leven komt te staan dat niets meer een waarde voor je betekent?

**Shot:** Koning voetbal en Cercle in het bijzonder hebben je dus geen gouden kastelen  - waankastelen? - bezorgd maar ze hebben toch ook geen windeieren in je mand gelegd?

**Paul:** Het belangrijkste is dat ik er een goed gevoel aan overgehouden heb.  ‘k Heb twintig jaar als voetballer gewerkt, aan mijn verplichtingen voldaan, geen trainingen verzuimd, ups en downs gekend, ‘k ben fit geweest en ‘k heb kwetsuren gekend, ‘k heb op het veld gestaan en op de bank gezeten, ‘k heb kampioen gespeeld en ‘k ben gedegradeerd.  ‘k Heb me altijd ‘verschrikkelijk goed’ in de groep gevoeld.  Dat laatste, het groepsgebeuren, dàt mis ik nu wel.  Met die fankaarten kun je tegenwoordig niet eens meer gezellig in groep naar een wedstrijd gaan zien. Mijn grootste voetbalgenot is tegenwoordig: gaan supporteren voor mijn zoon bij de juniores van Eernegem of voor mijn dochter bij Jabbeke.   Neen, je moet geen grote topper zijn, om  plezier te beleven aan het ronde ding…

 

***Hard werken, je volledig inzetten, maar ook plezier beleven als kameraad tussen kameraden, daar genoot Paul Sanders blijkbaar van.  Toch is het nooit uitgesloten dat een grapje wel eens wat verder uitloopt dan voorzien.  Zo dachten Paul en gezellen eventjes dat Edi Krncevic zich toch wel een ietwat overdreven persoonlijke vrijheid permitteerde.  Terwijl alle andere medespelers altijd braafjes hun auto op de voorziene plaatsen parkeerden, nam Edi de gewoonte aan zijn wagen zo dicht mogelijk bij de kleedkamers te stallen..  Op een  zekere keer echter was dat rijtuig na een training spoorloos verdwenen.  Edi was in alle staten.  Paniek tot en met.  Nog net niet werd de politie erbij gehaald toen Edi diets werd gemaakt dat zijn wagen veilig en wel aan de Clubkant van het Olympiaveld stond.  Zijn groen-zwarte collega’s hadden het niet moeilijk gehad om zijn sleutels uit zijn jas te halen.  Wat Paul en de medespelers echter niet wisten, dat was dat niet zo lang voordien Edi’s wagen gestolen werd toen hij nog in de Duitse competitie optrad…***

**Teamloopbaan**; jeugd FC Torhout - jeugd Club Brugge - SK Eernegem - RC Harelbeke – Cercle - KV Oostende - SK Eernegem

![](https://a.storyblok.com/f/204125/3948x1111/511264a5e2/tabele.jpg)(bron loopbaan & cijfergegevens: Cerclemuseum.be - Danny Cattoor)

(Georges Volckaert - actualisering Georges Debacker)

RETRO SHOT sprak met ... Paul Sanders