Algemene voorwaarden

Verkoopsvoorwaarden

Privacy Policy

Cookie policy

Home

Articles overview

Artikels

Foto's

Video's

Nieuws & Media

Spelersoverzicht

A-kern

Jong Cercle

Jeugdacademie_ploegen

Jeugd

Teams

Wedstrijdoverzicht

Wedstrijden

Klassement

Ticketing

Tickets & abonnementen

Veelgestelde vragen

Supportersfederatie

Supportersverenigingen

Evenementen

Supporters

Jeugdacademie

Voetbalschool

G-Ploeg

G-ploeg

SoccerLAB

Hospitality

Visibiliteit

Activaties

iXpole

Contact info

Contact

Business

Raad van Bestuur

Dagelijks Bestuur overzicht

Dagelijks management

Historiek

Info & Historiek

Stadion

Reglement van inwendige orde

Veiligheid

Community

Over Cercle

Pers & Media

Vacatures

Contactinfo

Nieuwsbrief

Footer

SHOT Nieuws

SHOT

Fans

Routes en bereikbaarheid

Routes & Bereikbaarheid

Toegankelijkheid

Parkeermogelijkheden

Rondleidingen

Naar het Jan Breydelstadion

Missie & Visie

Bestuur

Medewerkers

Project Gulden Kamer

Over Cercle Brugge

Contactinfo & openingsuren

Spelers

First team

Partnerploegen "Netwerk De Groene Bron"

Partnerploegen

G-Voetbal

Youth

Navigation

Sponsors

**RETRO: In het kader van 125 jaar Cercle Brugge bieden wij u, een jaar lang, zowat om de twee weken, een retro-interview (ooit verschenen in SHOT) aan met een oud-speler. Deze 14e aflevering publiceerden we in augustus 2015.  Alweer een bewijs van de doorstroommogelijkheden bij Groen-Zwart, zowel in het heden als in het verleden.**

## **“Groen-Zwart, niet alleen in de hel van tweede …”**

*Zoek je op hoelang Jürgen Landuyts ‘Cercle-carrière’ heeft geduurd, dan besluit je wellicht dat ‘twee jaar’ het juiste antwoord is. “Niet akkoord,” zegt Jürgen hierop, “Volgens mijn eigen aanvoelen duurde mijn carrière bij Cercle wel vijftien jaar. Niet alleen die laatste twee jaren toen ik voor de fanionploeg mocht uitkomen, trok ik mijn voetbalschoenen aan bij Groen-Zwart. Vanaf zes of zeven jaar bij de Voetbalschool en heel mijn jeugd door was voetballen bij Cercle voor mij een dagelijkse ‘familiebelevenis’. We genoten echt van die vriendelijke omgang met elkaar, spelertjes, trainers, afgevaardigden, ouders onderling.  Zo, bijvoorbeeld, leefden we elk jaar intens toe naar het tornooi De Corte als leuke afsluiter van het seizoen. Denk ik op de dag van vandaag terug aan mezelf als Cercle-speler, dan komt veel meer bij mij op dan die twee jaren vechten voor promotie in de hel van Tweede Nationale…”*

**Drie jaar na elkaar al had Cercle een ontgoocheling opgelopen in Tweede toen jij in 2000 debuteerde bij de eerste ploeg, Jürgen. Telkens was Groen-Zwart gestart als de uitgesproken favoriet, maar het eindresultaat was respectievelijk tiende, negende en achtste.** 

Dat klopt, en wij eindigden vervolgens niet veel beter, eerst als zevende en dan als zesde… Je mag er echter zeker van zijn dat zowel wij, spelers, als het bestuur van Cercle al het mogelijke uit de kast haalden om het doel, promotie naar Eerste, te bereiken. Aan ambitie ontbrak het ons geenszins. Er was niet één speler die zich niet ten volle inzette, niet alleen bij de wedstrijden, zelfs bij alle trainingen. Na elke nederlaag  liep iedereen met het hoofd naar de grond gekeerd: verliezen was niet alleen een persoonlijke slag in het gezicht, het voelde ook aan als erg voor de ploeg waarvoor we uitkwamen, voor het Cercle Brugge dat absoluut terug naar eerste wou – de enige reeks waar Cercle ook nu nog als ploeg met een unieke traditie thuishoort!  Onze Zwart-Groene hartslag was geen toeval. Met Denis Viane, Frederik Boi, Bram Vandenbussche en Jan Masureel waren er nog minstens vier spelers die samen met mij de jeugdrangen doorlopen hadden. En wat de inspanningen van het bestuur betreft, het haalde toch wel een aantal spelers binnen die bij andere ploegen bewezen hadden dat ze heel wat in hun mars hadden:  in 2000 Siljanoski, Polo Nzuzi , Camara en Sanda Sanda, en in 2001 Fabio Vergucht en Narayanninaiken.

**Akkoord, er zal zich wel niemand iets te verwijten gehad hebben, maar toch lukte het niet…**

Meestal verwijst men naar een paar factoren die wel degelijk meegespeeld hebben, maar die maken de kern van de zaak niet uit. Zo klopt het dat alle tegenstanders tegen Cercle aankeken als de superfavoriet waartegen zij zich met hand en tand inzetten. Wellicht ook wel was onze ‘drang’ zo fel dat de ‘druk’ te zwaar werd. Maar de hoofdzaak was dat er in Tweede een ander type voetbal gespeeld wordt dan in Eerste. Het tweedeklassevoetbal lag Cercle niet. In Eerste gevoetbald hebben biedt niet de minste garantie op succes op een lager niveau. In Eerste krijg je de kans om goed te voetballen. Ook al ligt het tempo er veel hoger dan in Tweede, je hebt er de mogelijkheid tot balbeheersing en overzicht. De tegenstander komt organisatorisch veel beter voor de dag dan in Tweede, voetballend is hij doorgaans de baas op de eigen speelhelft en van daaruit bouwt hij de aanval op. Niet zo in Tweede! Het voetbal is er gewoon niet vergelijkbaar. Luchtvoetbal verdringt er combinaties langs de grond. Niets rendeert er meer dan werkvoetbal en duelkracht. De beuk erin!  Werken, werken, werken. Niet de minste vrije ruimte voor de tegenstander! Overdrijf ik? Neen, al spreekt het vanzelf dat ook een tweedeklasser naast zijn vechtlust over voldoende basistechniek en voetbalintellect moet beschikken, en al is het daarnaast eveneens waar dat een paar meer technisch begaafde spelers, zeker voor een ambitieuze tweedeklasser, onmisbaar zijn.

> *“Vijftien jaar lang heb ik met heel veel plezier en met een groot hart bij Cercle gevoetbald”*

**Zou het kunnen dat jij bij Cercle meer voetbalellende dan voetbalvreugde gekend hebt?..**

Neen, dat zeker niet! Vijftien jaar lang heb ik met heel veel plezier en met een groot hart bij Cercle gevoetbald. Die twee jaar bij de eerste ploeg waren anders dan bij de jeugd, maar als je weet dat je alles gedaan hebt wat je kunt, dan relativeer je wat je overkomt. Trouwens, ook in de loop van die twee jaren waren er enkele hoogtepunten waarvan ik intens genoten heb. Nadat we in 2001 vrij lang streden met uitzicht op de eindronde, bereikten we die in 2002. We startten goed, maar het ging bergaf na puntenverlies in Ingelmunster. Bergen promoveerde. Een heel bijzondere, echt fantastische beleving ging er een jaar aan vooraf: de kwartfinale voor de Beker van België. Een sensationele match op het veld van Racing Genk eindigde na verlengingen op 4-4. Voor de replay verkocht Cercle het thuisvoordeel en verloor na een sterke partij op het nippertje met 2-1. Dat we dit als tweedeklasser realiseerden tegen een ploeg die kort voordien nog landskampioen werd, was voor ons een sportieve topervaring.  Niet alleen voor ons was het dat, het was ook super voor de massa Cerclesupporters die voor een uitbundige sfeer zorgden in de uitverkochte Cristal Arena. Misschien toonde onze prestatie zelfs aan dat Cercles voetbal, inderdaad, eerder geschikt was voor Eerste dan voor Tweede…

**En jijzelf?  Wat voor een voetballer was jij?**

Een speler van mijn type gaat niet twee of drie tegenstanders met kunstige overstapjes uitspelen, en hij is technisch juist vaardig genoeg om mee te draaien op een vrij hoog niveau. Hij moet altijd vechten voor zijn plaats. Dat is positiever dan het klinkt, want wil hij een basisplaats verwerven, dan eist dat veel karakter van hem en een volgehouden positieve mentaliteit. Ik ging er dan ook altijd voluit voor, zorgde zo zeer voor een goede conditie dat ik als rechtsback kon blijven de lijn aflopen, heen en terug, desnoods weer inhalen na balverlies. Overigens had ik een goede trap, kon het spel openrijten met een lange kruisbal, had een krachtig afstandsschot waarmee ik meer dan eens een heerlijk doelpunt scoorde. 

**In twee seizoenen speelde je 53 competitie- en 5 bekermatchen bij Cercle. Dat is veel, maar toch bijna twintig minder dan het maximum…**

Bij het begin van mijn eerste jaar plaatste trainer Dennis van Wijk me als zestiende man op de bank.  Toen ik na verloop van tijd toch mijn kans kreeg, viel dat heel goed mee. Na een vijftal wedstrijden van het volgende seizoen kreeg ik in de thuiswedstrijd tegen Maasmechelen een kwalijke tik tegen mijn knie. Er volgde een meniscusoperatie, zodat ik toch eerst een maand buiten strijd was en daarna een tijdlang op de bank terecht kwam. Ik ben nu bijna 36 jaar, voetbalde tot een half jaar geleden en heb tot voor kort niet kunnen klagen over kwetsuren, maar nu houdt een kraakbeenletsel me weg van het groene veld – hopelijk is het een voorlopig oponthoud, want ik hoop volgend seizoen weer de voetbalschoenen aan te trekken. FC Lembeke, 2e Provinciale, rekent minstens nog één jaar op mij.

> *“Ik denk dat Cercle op dit ogenblik geen geschikter trainer had kunnen aantrekken dan Fred Vanderbiest”*

![](https://storage.googleapis.com/cercle-images-archive/landuyt-2-december-2000.jpg)(2000)

**Ik herinner me dat je van Cercle naar Oostende trok en dat ik je bij KVO tegen Cercle heb zien spelen. Bovendien vermoed ik dat het niet in absolute harmonie was dat je van Cercle naar Oostende overging.** 

Toen ik in 2002 van Cercle naar KVO trok was dat geen promotie voor mij, mijn nieuwe ploeg speelde in Derde, maar toen ik twee jaar later tegen Cercle uitkwam, bekampten we elkaar in Eerste Nationale! KVO promoveerde dus twee jaar na elkaar, eerst als kampioen, daarna via de eindronde. We bleven echter maar één jaar in Eerste. Tijdens de tweede helft van dat seizoen behaalden we onder Herman Vermeulen veel punten, maar niet genoeg om de al te weinige van de eerste helft onder Gilbert Bodart te compenseren. Ik heb vier jaar bij KVO gespeeld, zowat alle matchen, en heb er net zoals bij Cercle een fantastische tijd gekend. Dat ik Cercle niet ‘in absolute harmonie’ verliet, kan ik niet tegenspreken. Wél was ik erg ontgoocheld. Kijk, het volgende valt evenmin te ontkennen. Vooreerst, het was lang niet met slaande deuren dat ik van Cercle wegging. Op dit moment deed het me heel veel pijn, maar ik was het mezelf verplicht. Nadat ik twee jaar onder Dennis van Wijk als trainer had gespeeld, verving Jerko Tipuric hem halfweg 2002. Ik miste de eerst trainingsweek doordat een week vakantie voor mij de enige mogelijkheid was tot ontspanning na examens. Jerko zag het niet zitten voor mij bij de eerste ploeg, en ik, vechter puur sang, kreeg tijdens een paar oefenmatchen nauwelijks de kans om mij te bewijzen. Wellicht ook had ik te duidelijk laten blijken dat ik liever in het middenveld speelde dan als rechtsback. Na enkele weken werd het dus Oostende.  Ik heb er vier prachtige jaren beleefd.  Maar zelfs toen ik weg was bij Groen-Zwart was Cercle nog altijd de ploeg van mijn hart, en dat zal nooit veranderen. Ik heb bij negen voetbalploegen gespeeld, maar Cercle staat bij mij op het hoogste schavotje, één trap hoger dan KV Oostende en Eendracht Aalst, de ploegen waarvoor ik respectievelijk uitkwam direct na Cercle. Het lot heeft het anders gewild, maar ik denk dat ik genoeg Groen-Zwart ademde en ook voldoende kwaliteiten had voor een Cerclecarrière als die van Denis Viane…

**Ja, Jürgen, het lot kan grillig zijn. Het kan van één seconde alertheid of stekeblindheid bij de spelleiders afhangen of een ploeg play-off I off play-off II speelt, met alle gevolgen vandien. Wordt het weer zes jaar hellevuur voor Cercle?**

Je weet nooit wat het wordt, maar lukt promotie niet direct voor Cercle, dan mogen noch het bestuur noch de supporters gaan doemdenken. Cercle zal blijven bestaan en zijn eigenheid behouden. De fundamenten zijn niet ingezakt en Groen-Zwart kan weer aan opbouwen beginnen.

Daarbij zie ik nog twee beloftevolle lichtpunten.  Ik denk dat Cercle op dit ogenblik geen geschikter trainer had kunnen aantrekken dan Frederik Vanderbiest. En voor de zopas vermelde eigenheid van Cercle is het een prachtzaak dat het Jan Breydelstadium binnenkort een onverdeelde identiteit krijgt als ‘het terrein van Cercle Brugge’.

![](https://storage.googleapis.com/cercle-images-archive/landuyt-4-juni-2001.jpg)(Toevallige ontmoeting met de SHOT-hoofdredacteur in Cavtat (bij Dubrovnik) in juni 2001.)

***Jürgen hoefde het mij niet te vertellen. Voordat ik laat in juni bij hem aanbelde, had ik al vernomen dat hij een drietal maanden later voor de eerste keer vader zou worden. Nadat hij me had verzekerd dat noch Kelly, zijn vriendin, noch hijzelf zich kon verspreken omtrent het geslacht van het kindje omdat zij zelf niet wisten of het een jongetje of een meisje zou worden, waagde ik het hem zomaar het volgende te vragen: “Indien het een jongetje is, wat zou je dan liever hebben: dat hij later geen interesse voor voetbal heeft, dat hij zich reuze amuseert bij een amateurploegje of dat hij schittert bij Club en bij de Rode Duivels?” Het was duidelijk dat de vraag Jürgen overviel. Hij zei uitdrukkelijk dat het een moeilijke vraag was, maar glimlachend antwoordde hij: “Het belangrijkste is dat hij zich amuseert. Het maakt voor mij niet echt iets uit in welke sport dat dan zou zijn. Hij moet straks gewoon doen wat hij graag doet.  Mag het ook bij Club? Ik adem Cercle uit in hart en nieren, maar ik zit niet zo in elkaar dat ik daardoor ook maar iets tegen andere ploegen of andere mensen heb. Topvoetbal zou natuurlijk een droom zijn voor zijn pa, maar als het dan echt zover mocht komen, dan zou ik met zijn voorkeur geen enkel probleem hebben.  Als hij écht goed is en zijn voorkeur gaat uit naar de buren, voilà, dan is het maar zo. Hij moet het beste maken met wat in hem ligt. En steekt er niets van voetbaltalent in hem, dan zal hij talent voor wat anders hebben. Ieder kind heeft een talent voor iets. We zien wel op tijd en stond wat zíjn talent wordt…” Jürgen geeft als regent L.O. onder meer les in het basisonderwijs aan het Onze-Lieve-Vrouwecollege in Assebroek. In de loop van het gesprek verwees hij even naar zijn leerlingetjes als ‘mijn kindjes’. Ik vermoed dat ze hem op handen dragen!***

***Op verzoek van Jürgen, en heel graag toegevoegd: “Lang Leve Cercle!”***

![](https://storage.googleapis.com/cercle-images-archive/landuyt-1-2015.JPG)(2015)

**Teamloopbaan**; jeugd Cercle - SK Staden – Cercle - KV Oostende - E.Aalst – Bornem - Torhout KM (2008/09) - Hoek (am, NL) – Maldegem - FC Lembeke – Beernem - Daring Brugge

![](https://storage.googleapis.com/cercle-images-archive/tabel_jurgen.png)

(bron loopbaan & cijfergegevens: Cerclemuseum.be - Danny Cattoor)

(Georges Volckaert – actualisering Georges Debacker)

RETRO SHOT sprak met ... Jürgen Landuyt