Algemene voorwaarden

Verkoopsvoorwaarden

Privacy Policy

Cookie policy

Home

Articles overview

Artikels

Foto's

Video's

Nieuws & Media

Spelersoverzicht

A-kern

Jong Cercle

Jeugdacademie_ploegen

Jeugd

Teams

Wedstrijdoverzicht

Wedstrijden

Klassement

Ticketing

Tickets & abonnementen

Supportersfederatie

Supportersverenigingen

Evenementen

Supporters

Jeugdacademie

Voetbalschool

G-Ploeg

G-ploeg

SoccerLAB

Hospitality

Visibiliteit

Activaties

iXpole

Contact info

Contact

Business

Raad van Bestuur

Dagelijks Bestuur overzicht

Dagelijks management

Historiek

Info & Historiek

Stadion

Reglement van inwendige orde

Veiligheid

Community

Over Cercle

Pers & Media

Vacatures

Contactinfo

Nieuwsbrief

Footer

SHOT Nieuws

SHOT

Fans

Routes en bereikbaarheid

Routes & Bereikbaarheid

Toegankelijkheid

Parkeermogelijkheden

Rondleidingen

Naar het Jan Breydelstadion

Missie & Visie

Bestuur

Medewerkers

Project Gulden Kamer

Over Cercle Brugge

Contactinfo & openingsuren

Veelgestelde vragen

Spelers

First team

G-Voetbal

Youth

Navigation

Sponsors

**RETRO: In het kader van 125 jaar Cercle Brugge bieden wij u, een jaar lang, zowat om de twee weken, een retro-interview (ooit verschenen in SHOT) aan met een oud-speler. Deze 15e aflevering publiceerden we in oktober 2012. Ricky Begeyn was een “blauwe” van opleiding, maar veroverde al snel de groen-zwarte harten, promoveerde met Cercle naar eerste afdeling in 2003 en won de Pop-Poll van d’ Echte na het seizoen 2003-2004. Een man met het hart op de tong.**

## **“Ook nu nog tussen de palen …”**   

*“Oh, ja, die ken ik,” zullen de meeste Shotlezers allicht denken als ze zien dat dit interview over Ricky Begeyn gaat. Neen, lang is het nog niet geleden dat Ricky het Cercle-doel verdedigde. Maar kennen en kénnen is twee. Lees je verder, dan wordt het je wel duidelijk dat er meer over Ricky te vertellen valt dan een oppervlakkig oog waarneemt…*

**Als keeper moet je wel lenig zijn, Ricky, maar je bent niet als een paling-in-het-groen geboren. Waaraan is je bekering naar de groene kant van Jan Breydel te danken?**

Iedereen weet dat ik als jeugdspeler heel mijn opleiding bij Club gekregen heb. Op het einde van die periode was het uitgesloten dat ik een monument als Dany Verlinden naar de bank zou keepen, en ik trok naar Gent-Zeehaven, in derde nationale. Het was van meet af aan mijn bedoeling wat af te dalen in de hoop dat ik daarna op diezelfde ladder weer hogerop zou kunnen klimmen. Naar het einde toe van mijn eerste seizoen bij Gent – ik had er even Francky Dury als trainer – kwam Ronny Desmedt mij enkele keren scouten, en hij overtuigde het Cerclebestuur ervan dat ik een goede concurrent van Wim Henneman kon zijn.

Zo mocht ik tijdens het volgende seizoen, 1998-’99, Cercles tweede jaar in tweede afdeling na de degradatie uit eerste, zelfs meteen als titularis starten – dat scenario deed zich voor bij alle ploegen waar ik voor gespeeld heb – en ik speelde 25 competitiematchen. Het jaar erop waren dat er 34. Toen ik twee jaar later weer bij Cercle speelde, waren er dat alweer 34, maar tussen die twee competities in, dat was dan na twee jaar onder de Cerclelat en na Cercles derde tegenvallend jaar in tweede, ruilde ik Groen-Zwart voor SV Roeselare, dat ook in tweede uitkwam.

**Voor zover je na twee jaar Cercle groen kleurde, was het blijkbaar maar lichtgroen,Ricky.  Waarom trok je naar Roeselare, en hoe komt het dat je daarna weer bij Cercle terechtkwam?**

’t Heeft geen zin er omheen te draaien, bij Roeselare kon ik niet ‘een beetje’ meer verdienen dan bij Cercle, maar de knikkers die me daar werden voorgeschoteld waren er meer dan dubbel zoveel als bij Groen-Zwart. Dat wie ook die dit hoort of leest, zich maar even in mijn plaats stelt… 

Ik was echter niet gelukkig op Schiervelde. De resultaten waren matig, de sfeer was er heel anders, ‘k amuseerde mij er niet. Neen, ik had een verkeerde keuze gemaakt, en ik was dolgelukkig toen ik, wellicht vooral dankzij Dany Van de Velde, mijn vroegere keepertrainer zowel bij Gent-Zeehaven als bij Cercle, na twee jaar weer bij Groen-Zwart tussen de palen mocht gaan staan.

**Je kwam dus terug naar Cercle bij het begin van 2002-2003, het seizoen dat voor Cercle eindelijk het laatste was van zes jaren vagevuur in tweede. Wellicht je mooiste bij Groen-Zwart?**

Prachtig was het, en nog te mooier was dat kampioenenjaar doordat het niet zomaar van een leien dakje liep. Bestuur, spelers en supporters kregen kippenvel toen bij de voorlaatste match, op Zulte-Waregem, het nog verkeerd dreigde te lopen. Bij winst was Cercle kampioen, zeven minuten voor het einde van de match scoorde Mo Berthé, en toch werd het nog 1-1. Gelukkig won Cercle de slotmatch thuis tegen Dessel Sport, zij het weer niet zonder bibberen: 2-1 werd het, dankzij twee goals van Stassin nadat de groen-witte bezoekers het eerst hadden gescoord. Denk ik eraan terug dat ik zo goed heb kunnen helpen aan die promotie van Cercle, dan beleef ik er nu nog deugd aan. 

Ja, ’t was schitterend, maar ook het jaar daarop in eerste was voor mij een aaneenschakeling van piekbelevingen. In eerste spelen is een droom. Tijdens dat eerste jaar in eerste stond ik 30 keren onder de lat, en ’t ging echt goed. Voortdurend kon ik spelvreugde en overal ook waardering ervaren. Dat ik de pop-poll mocht winnen, was voor mij de kers op de taart. Dat sprak me enorm aan. Voor mij was die trofee een onweerlegbaar teken dat de overgrote meerderheid van de supporters het voor mij hadden, en dat niettegenstaande mijn blauw verleden en nadat ik Cercle, hoe begrijpelijk ook, eigenlijk wel in de steek had gelaten voor Roeselare. Het was mooi, misschien was het allemaal te mooi om te blijven duren…

*![](https://a.storyblok.com/f/204125/1600x1280/2314899ff5/ricky-2.JPG)kampioen in 2003.*

> *“Lastig ben ik alleen tegen wie niet eerlijk is tegen mij”*

**Het jaar daarop speelde je maar 17 matchen. En na dat seizoen vertrok je naar FC Dender. Dat lijkt inderdaad een wereld van verschil…**

Hoewel Jerko Tipuric Cercle naar eerste had geloodst en een prachtig seizoen in eerste achter de rug had, moest hij als trainer de baan ruimen voor Harm van Veldhoven. Van meet af aan sprak Harm zijn vertrouwen uit in mij, en hij meende het. Ik startte als keeper, maar na verloop van tijd zette Harm mij aan de kant ten voordele van Peter Mollez. Het moet gezegd, van alle concurrenten die ik ooit had, was Peter de meest valabele. Hij wàs goed. Maar Harms voorkeur was er een voor de persoon van Peter, voor zijn ‘persoonlijkheid’ bedoel ik, voor zijn rustige, eerder teruggetrokken persoonlijkheid.

Ik, daarentegen, was uitgegroeid tot een mediafiguur. Wilden journalisten van alle mogelijke media de schijnwerpers op Cercle richten, dan kwamen ze keer op keer bij mij terecht. “Jij moet jezelf niet ‘in the picture’ plaatsen,” hield Harm me voor: “Een voetbalvereniging is een collectief geheel, waarbij het niet opgaat dat de spotlights voortdurend op hetzelfde individu gericht staan.” Ik was bijna het uithangbord van Cercle Brugge geworden. Dat zinde Harm niet, hij kon er niet mee overweg, maar wat kon ik daaraan doen? Kon ik wie om een interview vroeg, zo maar afschepen? Dat gaat toch niet! Om kort samen te vatten waar het voor mij op neerkwam: was Jerko Tipuric trainer gebleven of was het onder van Wijk geweest, dan had ik wellicht zo’n vijf jaar langer bij Cercle onder de lat gestaan.

**Wie deze woorden van jou leest, zal vermoeden dat je ze in rancune uitsprak. Je stem en je gezicht laten duidelijk zien dat daar niets van aan is. Dat moet je nochtans zwaar gevallen zijn.** 

**Veel zwaarder dan bijvoorbeeld de derby van 19 september 2004. Dat jij je die derby, die al te blauwe bladzijde, nog herinnert, daaraan is geen twijfel mogelijk. Was het ‘een ludiek drama’?**

Eerst en vooral: ik weet maar al te best hoe goed ik me bij Cercle heb gevoeld en hoezeer ik Cercle dankbaar mag zijn, om er ook maar één kwaad woord over te spreken. Ik besef dat mijn carrière meer had kunnen zijn, maar ik besef even goed dat die zonder Cercle wellicht een heel stuk minder was geweest. En dan die fameuze derby op Club, ja, daar word ik, natuurlijk, nog dikwijls over aangesproken. Van 1-0 bij de rust, tot 5-0 rond de oren, vooral rond mijn oren… Niet alleen die eindstand, maar vooral het Clubkoor dat aan ’t zingen ging: “Ricky, je bent vannacht weer dronken geweest,” blijft natrillen – meer bij sommige supporters dan bij mij! Maar, en dat weten slechts weinigen, ik had die Clubreactie eigenlijk een beetje zelf uitgelokt – eerder onnadenkend dan kwalijk bedoeld.

Recht voor de vuist, zoals ik nu eenmaal ben, had ik vooraf heel wat Clubsupporters op de tenen getrapt. Een paar dagen voor die match werd ik geïnterviewd voor het Nieuwsblad, en in grote koppen stond dan in de krant afgedrukt wat ik inderdaad gezegd had: “Bij Club nooit de kans gehad, bij Cercle wel.” ‘k Wist van de vrijdag voordien al – de match was op zondagavond – dat er bliksem in de lucht hing. Zelfs de délégué van Clubs reserves had me gezegd: “Verwacht je maar aan wat!” Nu, de uitslag was vreselijk, maar voor de rest, kijk, al was het eerder ‘ambetant’, tenslotte hebben de supporters betaald. Als het niet verder gaat dan dat hebben ze recht op zo’n spreek- of zangkoor. Misschien moet ik dit nog toevoegen: ‘k Wist goed waar mijn vader zat en na de zoveelste bal tegen mijn net deed ik een draaiteken rond mijn voorhoofd in zijn richting, om te zeggen: “’k Zie ze vliegen!” En vandaar…

![](https://a.storyblok.com/f/204125/1600x1280/bdbcf6e6f6/ricky-3.JPG)*Kampioenenhuldiging door de Provincie West-Vlaanderen.*

**Het is een gekke gedachtesprong, Ricky, maar de ratten, zie je die nog altijd vliegen, of laat je ze hun vrije loop? Sinds er zo’n prachtige reportage in het Brugsch Handelsblad verscheen over jou als rattenvanger weet heel sportminnend Vlaanderen dat er minstens één doelman is die  niet alleen maar ballen kan vangen.**

Neen, met ratten heb ik niets meer te maken. Na zowat vier jaar met open longen te hebben genoten van een beroep dag in dag uit in de open lucht van twee uitgestrekte poldergebieden, de Damse en de Blankenbergse, was ik aan een andere uitdaging toe. Als mens die houdt van de natuur was ik heel graag een professionele rattenvanger, ik ving zeven- tot achthonderd ratten per jaar, maar toch voelde ik het niet aan als een beroep om er nog tientallen jaren mee door te gaan. Bij Raf Aneca en dochter Nathalie, zaakvoerders van het bekende bedrijf uit Sint-Andries en allebei donkergroen, maak ik nu deel uit van een overwegend blauw personeel – zodat er geregeld eens kan gelachen worden. Als chauffeur/leverancier vertrek ik elke morgen uit het Waggelwater naar het Brusselse toe en lever er zepen, parfums en droogrollen voor toiletten, zeg maar allerlei artikelen die met hygiëne te maken hebben.

**Je hebt al in verschillende waters gezwommen, Ricky, maar ‘dat met die ratten’, dat was toch wel iets heel bijzonders. Ik vermoed dat erg veel mensen denken: “Om zoiets te doen, moet je toch wel ‘een heel specialen’ zijn!”**

Ik begrijp dat goed, maar zoiets van buiten uit bezien of het van binnen uit beleven, is lang hetzelfde niet. En, ja, zoals ik graag omga met mensen, mij daarbij niet wegsteek, leute en plezier heb beleefd in het gezelschap van kleppers als Jan Masureel en Frederik Boi, onder meer samen met ook nog Christophe Van Robaeys en Denis Viane tranen met tuiten gelachen heb in ‘De Krone’ van Firmin Hoste, is het niet te verwonderen dat velen me zowat als het type van een extroverte grappenjas bekijken. 

Wie denkt dat ik een levensgenieter ben, heeft het juist voor, maar … is dat nu niet prachtig, genieten van het leven? Ach, een mens hoeft niet iedereen te vertellen hoe hij helemaal in elkaar zit, maar in de grond ben ik ernstiger dan het lijkt, en vooral, vooral – doe ik er goed aan dit te zeggen? – vooral ben ik een heel gevoelige persoon.

Daarnaast is het laatste dat men van mij zou kunnen zeggen dat ik een moeilijke mens ben. Lastig ben ik alleen tegen wie niet eerlijk is tegen mij. Zo houd ik als voetballer enorm van het spelletje zelf, maar ik heb grote last met de oneerlijkheid en met de schijnheiligheid die al te vaak voorkomen in de entourage. Geloof me, de wereld rond het voetbal is geen lolletje, zo hard is die dat wie nooit eens een façade om zich heen bouwt, soms nauwelijks of niet overeind blijft.

Pas op, natuurlijk mag je niet iedereen over dezelfde kam scheren. Ik heb ook prima mensen leren kennen rondom het voetbalgebeuren, en je kunt me een groot plezier doen door in je interview te schrijven dat ik onder meer twee Cerclemonumenten zeer dankbaar ben, vooreerst Frans Schotte, een man van principes op wiens woord je huizen kunt bouwen en, ten tweede, keepertrainer Dany Van de Velde, die niet met kop en schouders maar méters uitsteekt boven zijn taakgenoten. Oei, terwijl ik dat zeg, komt er mij nog een gedachte door het hoofd: bij Club heb ik twaalf jaar lang Willy Loose als keepertrainer gehad, en al klopt het wat ik over Dany zeg, ook over die man kan ik in alle opzichten niets dan goeds vertellen.

> *“Als doelman heb je een heel aparte rol in een elftal”*

**Voor zover ik weet, is Danny een overtuigde fan van de Frans Hoeckmethode, waarbij de doelman niet stil mag staan op zijn doellijn maar zich voortdurend moet verplaatsen in zijn goalgebied. Daardoor zou hij sneller en verder naar de bal kunnen duiken.**

Juist. En voor mij was de overschakeling van ‘Loose’ naar ‘Van de Velde’ een lang groeiproces, waarbij het erop aankwam te veranderen en toch mezelf te blijven. Maar hoe belangrijk een keepertrainer en een specifieke methode voor een doelman ook zijn, uiteindelijk staat of valt alles met de factor talent. Je moet ‘talent’ dan wel heel ruim opvatten. Zelfs mentale sterkte behoort daartoe. Als doelman heb je een heel aparte rol in een elftal. Je weet dat elk foutje dat je kunt maken, fataal kan zijn.

De druk die daar van uitgaat, is niet te onderschatten, maar je moet die aankunnen – wat ook weer druk kan bijbrengen! Niet alleen moet een keeper meester zijn in zijn directe doelgebied, maar de dag van vandaag moet hij ook goed kunnen meevoetballen, en dat zowel met de linker- als met de rechtervoet. Als dat allemaal snor zit, dan is een echt goeie doelman bovendien iemand van wie dankzij zijn fysiek voorkomen, zijn ‘présence’ , wat uitgaat op zijn medespelers. Zijn zelfvertrouwen straalt van hem uit en spontaan zet dit zich over op zijn maats. Ik heb ze niet gekend maar er genoeg over gehoord om te weten dat Robert Braet en Vukasovic zulke keepers waren.

**Dat ‘keeperen’ delicaat is, zal wel niemand ontkennen. Niet alleen kan elk foutje fataal zijn, mij lijkt het risico op kwetsuren ook groter dan bij veldspelers.**

Die fatale foutjes zijn natuurlijk maar de negatieve kant van de medaille. Als je van het veld afstapt en je weet dat je ploeg het succes vooral aan jou te danken heeft – dat betekent niet noodzakelijk dat je team gewonnen heeft doordat je twee minuten voor het einde van de match een penalty hebt kunnen pakken! – dan zweef jij je in de zevende hemel. En wat die kwetsuren betreft, laat me vooral stellen dat de doelman toch voor een groot stuk zelf in handen heeft welk gevaar hij loopt. Je kunt het risico voor een stuk omzeilen, maar je kunt het ook uitdagen. We gaan geen namen noemen, maar het is niet sinds vandaag dat onze buren over die tweede mogelijkheid bijzonder goed kunnen meespreken…

**Na de jeugd van Club, Gent-Zeehaven, Cercle, Roeselare en weer Cercle, speelde je  nog bij Dender, KV Oostende, Meldert, Maldegem, Sint-Laureins, Damme en hopelijk maak je nu het goede weer – of althans, draag je daartoe bij – bij SC. Beernem. Het is een lange reeks. Is het niet wat van het goede te veel?**

Bij Dender speelden we kampioen in derde, en dat is het mooiste dat ik na Cercle nog heb meegemaakt. Nu moet er voor mij niets meer op het vlak van het voetbal, maar waarom zou ik er niet mee doorgaan zolang ik er plezier aan beleef? Je gaat er toch mee akkoord dat het leven er is om ervan te genieten?

***'Genieten', het is een begrip dat bij Ricky vrij centraal staat. Voor Ricky is genieten echter niet een gedachte- en consequentieloos 'pluk de dag'.  Al te goed weet hij dat het leven meer te bieden heeft dan dat.  Overigens, kan het heerlijker dan dat elke vogel zingt zoals hij gebekt is?***

**Teamloopbaan** ; jeugd Club Brugge - RC Gent Zeehaven - Cercle - SV Roeselare - Cercle - FC Dender - KV Oostende - Meldert (2008/09) - Maldegem - Sint Laureins - Damme - SC Beernem - Sassport Boezinge

![](https://a.storyblok.com/f/204125/3780x987/73075078c6/tabel.jpg)(bron loopbaan & cijfergegevens: Cerclemuseum.be - Danny Cattoor)

(Georges Volckaert – actualisering Georges Debacker)

RETRO SHOT sprak met … Ricky Begeyn